Kopecky meerdere malen gelost, maar toch in het zog van de favorieten gefinisht : « Weigerde om de groep te laten gaan » | Tour de France

In de voorbeschouwingen viel de term Lumière Strade Bianche. Witte wegen, keien, grind, goed voor net geen 13 kilomètres de gravier. De ‘chemins blancs’ zijn het paradepaardje van deze Tour de France Femmes. Het specialleke van de week dat nog voor één renster de wijnranken in dook al stof deed opwaaien. Klassementsrensters vreesden ‘m – de Tour verliezen kon hiér-, Kopecky, Cant en Vos hadden’ m met veel goting omcirkeld. Maar een lightversie van de Italiananse tegenhanger ? “Zeg maar Strade Bianche Plus Plus”, lachtte Lotte Kopecky vooraf. Niet akkoord dus. « Lastig, énorme lastig. Alles zit in die laatste 60 km gepropt. Ik verkende en reed drie keer lek. » Kopecky a gagné de ‘echte’ Strade Bianche dit jaar en dus wezen de neuzen logischerwijs in haar richting bij de start in Troyes. Bovendien slinken de kansen : de Vogezen liggen bijna in het zicht. Het moet er stilaan van gaan komen, wil ze nog een rit op haar naam schrijven. « Goeie benen komen niet op bestelling, da’s heel simpel », weerlegt Lotte.

Grind dus. Zeg maar grote keien, telkens vooraf gegaan door een nijdige klim. Het materiaal van Parijs-Roubaix werd er nog eens bij gehaald. Geen lekke banden deze keer voor Kopecky, maar dat betekent niet dat onze landgenote een rimpelloze dag in de Champagnestreek kende. Het is nog niet de Tour van Kopecky. De renster van SD Worx moest bijzonder diep gaan. Onder meer op de Côte du Val des Close- een klim van derde categories halfweg koers- was ze niet in de voorste gelederen terug te vinden. « Ik denk dat ik niet kan teln hoeveel keer ik vandaag gelost ben », zucht ze na afloop. « Maar terwijl ik gisteren aan het afzien was en mijn vertrouwen verloor, weigerde ik vandaag om de groep te laten gaan. Het werd een mente kwestie om niet op te geven. »

Een missie die Kopecky met succes kon afronden, uiteindelijk. Ze loste het pak, ging tussenin haar ploeg van frisse bidons voorzien en stak terug haar neus aan het raam voor de finale. Winst zat er niet in : daarvoor had haar ploeggenote Marlen Reusser al een te groot gat op de rest geslagen. Kopecky moest zich tevreden stellen met plaats zes. « Maar hé, zo is het alsnog een heel mooie dag geworden, toch ? Iedereen is uit de problemen gebleven, we lieten hier een bijzonder sterk Team SD Worx zien én we pakten de overwinning in een loodzware, maar prachtige rit. » En die befaamde chemin blancs? « Op sommige stroken était het echt slecht. Zeg gerust er over, gewoon geen lijn meer om te rijden. Maar goed, voor de ploeg was het een perfecte dag. »

Dans le puntenklassement deelt Kopecky, een tweede plaats rencontra Lorena Wiebes. Ze staat ondertussen op 58 punten van Marianne Vos, die gisteren alweer steevast dicht in de buurt van Kopecky zat toen de punten werden uitgedeeld. « Er est nog niets gebeurd. » En vandaag staat opnieuw een vlakke etappe op het program. De langste ooit. « Ik moet ‘m nog bekijken », besluit Kopecky. « Eerst klinken op Marlen. »